bandenslijtage

[Te©h]

Slijtage motorbanden.

Aan de hand van de slijtage van je motorbanden kun je heel wat te weten komen over je rijgedrag. Daarom hieronder een aantal slijtagepatronen aan de hand waarvan je een goed beeld krijgt van het bijbehorende rijgedrag.

1. De vierkante band (letterlijk kruiwagen/heftruck)
Wie vooral veel kilometers rechtdoor rijdt (snelweggebruik) zal zich geconfronteerd zien met een in het midden afgeplat loopvlak, de zogenaamde vierkante band. Het grootste nadeel van dit slijtageprofiel is dat de motor veel aansporing nodig heeft om ingestuurd te worden om vervolgens in de bocht te vallen. Dat komt doordat je hem letterlijk over de rand moet tillen, waarna het sturen plots veel makkelijker verloopt. Het enige wat eraan te doen is, is de druk in de achterband een paar honderd gram verhogen. Wel moet je dan rekening houden met een verminderde grip in de bochten. Een betere oplossing is overstappen naar een iets hardere band of zelfs een band waarvan het midden harder is dan de randen.


2. Opgerolde zijkanten
Veel circuitkilometers kunnen voor een slijtagepatroon zorgen waarbij er zich rubbber ophoopt aan de rand van het loopvlak en de rest van de flanken duidelijke krulletjes vertonen. Die stukken van het loopvlak bieden dan minder grip. Een lichtjes hogere bandendruk (zowat 100 gram) kan dit fenomeen een beetje onderdrukken, maar wie er echt vanaf wil, zal moeten investeren in een goede achtervering. De meeste standaard achterdempers zijn immers niet bestand tegen langdurig circuitgebruik en worden na een tijdje veel te soepel, waardoor de band extra belast wordt. Je kan proberen ze harder af te stellen, maar dat geeft meestal maar eeen beperkte verbetering, met een aantal nieuwe problemen.


3. Schuine groeven met ruwe kanten
Dit is een typische acceleratieslijtage die op het circuit vrij snel zal optreden. Op zich is het fenomeen vergelijkbaar met het vorige, maar het wordt veroorzaakt door gasgeven op hellingshoek. Ook hier geldt dat het investeren in een degelijke achtervering de enig mogelijke oplossing is. In tegenstelling tot het vorige probleem manifesteert de slijtage zich hier meestal maar aan één kant van de band; net die kant waar je het meeste aan het gas hangt in de bochten.


4. Trapsgewijze slijtage
De tekening van een voorband kan er in combinatie met de stuurkrachten voor zorgen dat er een trapsgewijze slijtage optreedt. Daardoor krijg je een ongelijk looplak, waardoor het contactoppervlak steeds kleiner wordt. Dat resulteert in een minder goed stuurgevoel, maar ook in een vermindering van de grip. Het probleem manifesteert zich in grotere mate als je sporadisch erg hard rijdt met daartussen heel wat rustiger periodes. Typisch met andere woorden voor de occasionele circuitrijder die de gesloten omloop opgaat met een set straatbanden. Meer circuitgerichte banden hebben een ander profiel dat deze vorm van slijtage tegengaat.


5. Prisma
Deze slijtage is eigenlijk een combinatie van de eerste en de vierde, zoals hierboven beschreven. De band is niet meteen vlak gesleten, maar door relatief veel op kleine hellingshoeken te rijden slijt de band hoekig af. Het resultaat is een verminderde grip, ook al door de trapslijtage, en een minder vlot stuurgedrag. Omdat de overgang van het midden naar de rand minder hoekig is dan bij geval 1, is het verschil met een nieuwe band minder frappant. Ook aan deze slijtage is niet veel te doen...


6. Scheur
Los van het feit dat deze band compleet versleten is, en wellicht al 5000 km geleden vervangen had moeten worden, vertoont hij een diepe scheur. Die krijg je door op een scherp obstakel te rijden: een stoeprand, een put in de weg, een putdeksel. Dergelijke scheuren zijn erg gevaarlijk, niet alleen omdat het rubber gespleten is, maar ook en vooral omdat het meer dan waarschijnlijk is dat de staalgordel in het karkas geraakt is en de band daarmee (een deel van) zijn stijfheid kwijt is. Ook kan de binnenste laag rubber, die toch de luchtdichtheid verzekert, geschonden zijn, wat het risico op een lekke band of zelfs een klapband verhoogt. Enkel een demontage van de band laat je toe de constructie van het karkas en het binnenste rubbervlak te controleren, maar in elk geval is het niet raadzaam om met een dergelijke band verder te rijden.


7. Te lage bandenspanning in de voorband
Dit is een onregelmatig slijtagepatroon dat gekenmerkt wordt door zijn puntvorm. Het is typisch voor mensen die met te weinig druk in de voorband rijden en toch hard remmen. De band vervormt onder de remdruk en slijt iets meer net naast het midden. Daardoor komt de band in het midden op één punt te staan, terwijl er een soort holte ontstaan naar de randen toe. Dit zorgt voor zeer onrustig en onstabiel bochtengedrag. Wie achteraf de bandendruk terug goed zet, zal het verschil des te meer voelen.




8. Te lage bandenspanning in de achterband
Door een te lage bandenspanning in de achterband slijten de flanken van de band het snelst. Dat komt door een te sterke vervorming van het karkas, waardoor zeer veel rubber contact heeft met de grond, terwijl de vervorming van het karkas nog eens voor extra wrijving en opwarming zorgt. Het is ook typisch dat het rubber een blauwe kleur vertoont als de motor een paar dagen stilstaat. Door de hoge temperatuur verbrandt het rubber immers en dat geeft na een tijdje een blauwe kleur. De verbranding is in de meeste gevallen slechts oppervlakkig, maar wie te lang met een te lage spanning doorrijdt, kan de eigenschappen van het rubber serieus hypothekeren.


9. Te veel ingaande demping
Een typisch slijtagepatroon voor de beginnende racer is dat waarbij er zich een duidelijke lijn aftekent op een tweetal centimeter van de rand. De lijn op zich is ook een tweetal centimeter breed en de slijtagevorm houdt het midden tussen gevallen twee en drie. Deze slijtage treedt meestal op door een te harde ingaande demping. Daardoor moet de band te veel van de krachten opvangen bij het ingaan van de bocht en krijg je een serieuze slijtage. Veel mensen denken ten onrechte dat de slijtage optreedt als gevolg van accelereren. Een dergelijke slijtage is echter minder duidelijk afgelijnd en zal ofwel meer naar de rand, ofwel meer naar het midden voorkomen. De typische lijn kan meestal vermeden worden door de ingaande demping achteraan iets te lossen.

De meeste gevallen van de banden die gemonteerd zijn onder onze shadow's zullen te maken krijgen met punt 1 en 5. De zogenaamde snelwegbanden. De mensen die elke dag de snelweg op moeten voor het woon/werkverkeer zullen deze banden meteen herkennen.
Ook punt 9 is eigelijk wel leuk al zal die lijn waar over gesproken is niet echt duidelijk aftekenen. Maar je kan wel goed zien waar de scheidingslijn loopt en dat is weer een controlepunt hoe 'plat' iemand met die Shadow door de bochten is gegaan. Dit is een goede indicatie bij een aanschaf van een andere motor.

[Te©h]

Gevalletje "snelwegband'

Ik rij aardig wat kilometers woon/werk. En op een gegeven moment merk je dat je motor zich iets anders gaat gedragen dan normaal. Vooral op de beschadigde en opgelapte delen van de wegen.

Eerst maar eens naar de achterband kijken. Die lijkt wat plat, dus er maar wat meer lucht in pompen. Dat rijdt wel een stukje beter maar het bochtenwerk wordt daardoor wat minder, en da's ook niet fijn rijden.
Links van de zwarte streep is het oppervlak wat donkerder. Dat is de lijn die de band maximaal et asvalt heeft geraakt. Verder gaat niet want dan zitten de stepjes en uitlaat op weg. De groeven in het middengebied lopen in elkaar over. Bij de nieuwe band niet.



De voorband ziet er nog goed uit, voldoende profiel. maar als je goed oplet zie je dat net naast het midden de band aan beide kanten iets inzakt. Uit verdere inspectie blijkt dat in de groeven kleine scheurtjes zitten.



Dus wordt het tijd om de motor van wat nieuw rubber te laten voorzien.



Morgen de wielen demonteren en wegbrengen naar de autobandenboer. Laat de winter maar komen